به دوبله حال حاضر نه خوشبینم نه بدبین

به گزارش ايسنا؛ اين گوينده اعتقاد دارد:در دوبله هرکس جایگاه خودش را دارد؛ ضمن اینکه سال‌ها طول می‌کشد تا یک گوینده‌، واقعا گوینده شود. در راستای جایگزینی صداهای ماندگاری که اکنون در کنارمان نیستند، در حال حاضر یکسری اقدامات در واحد دوبلاژ در حال انجام است که من خودم شخصا نه به این قضیه خوش‌بین هستم و نه بدبین؛ به دلیل اینکه شرایط به گونه‌ای شده است که دیگر علاقه‌ی زیادی به کارم ندارم و بی‌انگیزه شده‌ام؛ چراکه از نظر من این کارها نتیجه ندارد.

منانی سپس تأکید کرد:‌ جایگزینی برای صداهای ماندگار باید به شکل اصولی انجام شود که متأسفانه این اتفاق نمی‌افتد و اغلب فکر می‌کنند همه چیز را می‌دانند و دیگران بلد نیستند؛ در نتیجه این اتفاقات هم باعث رنجش خاطر می‌شود و هم باعث دوری از حرفه دوبله. شخصا خیلی تلاش کردم حرفه‌ای که دوستش دارم و در حال از بین رفتن است را حفظ کنم تا این اتفاق نیفتد اما متأسفانه تلاش‌هایم فایده‌ای ندارد؛ چراکه این روزها کسی به کسی توجه نمی‌کند و همه به فکر این هستند که یک کاری را شروع کنند، آن‌را تمام کنند و بروند، به همین خاطر بیشتر ترجیح دادم سکوت کنم.

این گوینده و مدیر دوبلاژ در ادامه صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: در گذشته فرق دوبله این بود، کسانی که به این حرفه می‌آمدند به دلیل اینکه کار نویی بود، حالت رقابت پیدا می‌کرد و به آن اهمیت می‌دادند و همین مسئله باعث می‌شد افراد در کارشان پیشرفت کنند. در نهایت آن‌هایی که در دوبله استعدادش را داشتند، رو می‌آمدند و آن‌هایی هم که استعدادش را نداشتند در همین حرفه می‌ماندند و با کمک حرفه‌ای‌ها کارشان را انجام می‌دادند با این تفاوت که کسانی که استعدادش را نداشتند، هیچ‌وقت به آن معنا گوینده نشدند و اکنون هم همین وضع ادامه دارد.

او ادامه داد: اگر از کل ایران درباره‌ی دوبله بپرسید، همه می‌گویند عاشق دوبله هستند اما واقعیت فقط دوست داشتن نیست؛ چراکه یک چیزهایی باید در درون افراد باشد، روی آن کار شود، ارتقاء داده شود؛ در حالی که در حال حاضر گویندگان فقط به این فکر هستند که کاری را انجام بدهند و بروند.

منانی در بخشی دیگر از گفت‌وگوی خود با ایسنا با بیان اینکه این روزها کمتر در دوبله کار می‌کند، یادآور شد: دیگر ذوق و شوق قدیم را ندارم. کمی از این مسئله به مشکلات اقتصادی و زندگی‌ام برمی‌گردد و از طرفی دیگر فیلم‌های آنچنانی دیگر وجود ندارد و آن‌هایی هم که هست قسمت ما نمی‌شود و یا از روی ناشی‌گری دوبله می‌شود. به نظرم مدیردوبلاژی دانش می‌خواهد. ما حدود 100 مدیر دوبلاژ داریم و جالب است که تعداد گویندگان ما از مدیردوبلاژان کمتر هستند. در حال حاضر بزرگترین اشکال دوبله این است که مدیردوبلاژان حرفه‌ای ندارد. یک گوینده باید 20 الی 30 سال گویندگی کند تا مدیردوبلاژ شود و جدای از این مسئله باید یکسری شرایط خاص هم داشته باشد؛ به عنوان مثال از یکسری از معلومات سینمایی، دوبله و هنرپیشگان برخوردار باشد ولی متأسفانه اصلا این‌طور نیست و هر فردی که تازه وارد دوبله می‌شود مدیردوبلاژ می‌شود که به نظرم با این اتفاق افراد در حوزه‌های کاری‌شان گم می‌شوند و آن چیزی که باید بشود، نمی‌شود و حتی برخی از آنها گویندگی‌شان را هم از دست می‌دهند.

این دوبلور پیشکسوت سپس به واژه‌های غلطی که در کارهای دوبله شده استفاده می‌شود، اشاره کرد و گفت: چندین سال است که از واژه‌های غلط در فیلم‌ها استفاده می‌شود و حتی یک نفر هم نمی‌گوید که این واژه‌ها غلط است! نه تنبیهی وجود دارد و نه تشویقی در کار حاکم است. تمام حرف من این است که گویندگی خواص و شاخصه‌های خودش را دارد. به نظرم اینکه گویندگان حرفه‌ای انتخاب نمی‌شوند، به دوبله لطمه وارد می‌کند. در حال حاضر تمام اندوه و غصه من این است که زبان و ادبیات کشورمان به سمتی دیگر می‌رود و این مسئله خیلی مهمی است. انقدر مشکلات وجود دارد که کسی به این چیزها توجهی نمی‌کند.

او در ادامه تصریح کرد:‌ به عنوان یک گوینده که سال‌هاست در این حرفه کار کرده‌ام فقط به این قضیه فکر می‌کنم که زبان و ادبیات کشورمان و همچنین کارم را دوست دارم اما بنا به دلایلی که یکی از آن دلایل ناشی‌گری در دوبله است کم‌کار شده‌ام؛ البته تذکراتی هم به نوبه خودم داده‌ام اما هیچ فایده‌ای نداشته است. اکنون با همه عشقی که به دوبله داشتم علاقه‌ای به کار کردن ندارم. یک زمانی عشقم کارم بود ولی وقتی می‌بینم تلاشم فایده‌ای ندارد، بی‌انگیزه می‌شوم.

منانی در پایان گفت‌وگویش با ایسنا خاطرنشان کرد: در حال حاضر هم توقعی ندارم. من که به عنوان یک گوینده پیش از این هر 30 روز یک ماه را سر کار بودم، در حال حاضر خیلی کم کار شده‌ام؛ در نتیجه ترجیح دادم با این وضعیت خودم را کنار بکشم و کمتر کار کنم.